Стирсь ушедсь цёрать апрякама: — Да мес тнярс ашеть сашенда? Мон арьсень, мезевок лиссь мархтот. Тндян, афоли урмаськодсь… — Аф, Лизу, мон шумбран… (Ю. Кузнецов, Сёксень пизелхт, 168)