кулу - кулу кулуфт — кулуфт
сущ. мн. ч.
кулусь — кулус’
сущ. указ. скл., им. п. (номинатив), ед. ч.
кулуфне — кулуфн’ъ
сущ. указ. скл., им. п. (номинатив), мн. ч.
кулуcа — кулусъ
сущ. осн. скл., местн. п. (инессив)
кулуста — кулустъ
сущ. осн. скл., исх. п. (элатив)
кулус — кулус
сущ. осн. скл., н.-внос. п. (латив-иллатив)
© НИИ гуманитарных наук при Правительстве Республики Мордовия © МРОО «Культурно-языковое многообразие территории»