леф - л’эф лефт — л’эфт
сущ. мн. ч.
лефсь — л’эфс’
сущ. указ. скл., им. п. (номинатив), ед. ч.
лефне — л’эфн’ъ
сущ. указ. скл., им. п. (номинатив), мн. ч.
лефса — л’эфсъ
сущ. осн. скл., местн. п. (инессив)
лефста — л’эфстъ
сущ. осн. скл., исх. п. (элатив)
лефс — л’эфс
сущ. осн. скл., н.-внос. п. (латив-иллатив)
© НИИ гуманитарных наук при Правительстве Республики Мордовия © МРОО «Культурно-языковое многообразие территории»