озло́матть — озло́мат’т’сущ. мн. ч.
озло́манць — озло́ман’ц’сущ. указ. скл., им. п. (номинатив), ед. ч.
озло́маттне — озло́мат’т’н’ъсущ. указ. скл., им. п. (номинатив), мн. ч.
озло́маньца — озло́ман’цъсущ. осн. скл., местн. п. (инессив)
озло́маньцта — озло́ман’цтъсущ. осн. скл., исх. п. (элатив)
озло́маньц — озло́ман’цсущ. осн. скл., н.-внос. п. (латив-иллатив)