умотя́штть — умът’ä́шт’т’сущ. мн. ч.
умотя́штсь — умът’ä́шц’сущ. указ. скл., им. п. (номинатив), ед. ч.
умотя́шттне — умът’ä́шт’т’н’ъсущ. указ. скл., им. п. (номинатив), мн. ч.
умотя́штьса — умът’ä́шцъсущ. осн. скл., местн. п. (инессив)
умотя́штьста — умът’ä́шт’цтъсущ. осн. скл., исх. п. (элатив)
умотя́штьс — умът’ä́шцсущ. осн. скл., н.-внос. п. (латив-иллатив)