кенерепакарь - кэн’эр’эпакар’ кенерепакарть — кэн’эр’эпакар’т’
сущ. мн. ч.
кенерепакарьсэ — кэн’эр’эпакар’цэ
сущ. местн. п. (инессив)
кенерепакарьстэ — кэн’эр’эпакар’цтэ
сущ. исх. п. (элатив)
кенерепакарьс — кэн’эр’эпакар’ц
сущ. внос. п. (иллатив)
© НИИ гуманитарных наук при Правительстве Республики Мордовия © МРОО «Культурно-языковое многообразие территории»